iz net tv

Saturday 8 December 2012

เรื่องย่อ ละคร คุณสามี(กำมะลอ)ที่รัก ตอน4 ช่อง3



ตอนที่ 4
หลังฤชวีกับครอบครัวพิมภาออกจากบ้านสักครู่ใหญ่ ชุติภาก็ยังมาไม่ถึง มินท์ร้อนใจกลัวความลับเรื่องพี่ชายกลับบ้านจะแตก รีบโทร.เช็กคุณย่า ซึ่งเวลานั้นชุติภากำลังเร่งคนขับให้ตามรถที่เห็นหลานชายนั่งอยู่อย่างไม่ ให้คาด สายตารับสายหลานสาวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“ฉันกำลังตามพี่ชายแกอยู่ไง”

“ตามพี่ชาย?...พี่ต้นกลับมาแล้วเหรอคะ”

“ไม่ต้องมาแสดง! พี่ชายแกนั่งรถสวนออกจากซอยบ้านแก แกไม่รู้ได้ไง เดี๋ยวฉันจะจับให้ได้คาหนังคาเขาเลย”

มินท์ตกใจ กดวางสายแล้วโทร.หาฤชวีแต่สายไม่ว่าง พยายามใหม่อย่างไม่ย่อท้อ

ด้าน ชุติภา...ไม่ได้ยินเสียงมินท์เลยโทร.กลับแต่สายไม่ว่าง เดาได้ว่าหลานสาวตัวดีกำลังโทร.เตือนฤชวี หันไปเร่งคนขับให้ขับเร็วขึ้นจนโดนตำรวจเรียกเพราะฝ่าไฟแดง

ขณะที่ชุติ ภามองหารถต้องสงสัยด้วยความร้อนรน... ภัทรพลเลี้ยวเข้าปั๊มน้ำมันแถวๆนั้นเพื่อซื้อของทานเล่นและเข้าห้องน้ำ พิมมาลาบอกว่าต้องกลับจันทบุรีวันนี้เพราะลูกค้ารายใหญ่โทร.มานัดเพื่อขอแก้ แบบสร้อย ภาณุวัฒน์บอกลูกชายให้ไปส่งฤชวีที่คอนโดฯแล้วค่อยกลับ

ฤชวีหลบ ไปเข้าห้องน้ำ โทร.หามินท์ด้วยความกังวลใจ มินท์บอกว่าคุณย่าชุติภากำลังตามรถของภัทรพล ฤชวีตกใจ เหลือบมองรอบๆปั๊ม เห็นรถคุณย่าตั้งลำเพื่อเลี้ยวเข้า ตัดสินใจบอกครอบครัวภัทรพลว่ามีธุระด่วนเรื่องงานและขอแยกตัวไปก่อน

ชุติ ภาสั่งคนขับให้จอดขวางรถที่ต้องสงสัย เดินฉับๆไปเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับแล้วชะงัก ไม่พบฤชวีอย่างที่เข้าใจ ครอบครัวพิมภามองด้วยความสงสัย ชุติภาหน้าแตกยับ ขอโทษที่เข้าใจผิดแล้วกลับขึ้นรถอย่างหัวเสีย!

หลังเอาตัวรอดอย่าง หวุดหวิด...ฤชวีตรงไปหากิ่งแก้วที่สำนักพิมพ์ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ญาติสาวและมินท์ที่ตามมาสมทบฟังด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ มินท์บอกว่าคุณย่าชุติภาโกรธมาก โทร.ไปคาดคั้นเธอใหญ่โตแต่ไม่ได้เรื่องอะไรไปมากเพราะเธอตีมึนใส่ ฤชวีโล่งอก มินท์ขยับเข้าใกล้พี่ชายแล้วเริ่มสอบสวน โดยมีกิ่งแก้วร่วมด้วยช่วยกันคาดคั้น

“แต่มินท์ต้องได้คำตอบเดี๋ยวนี้ว่าพี่ต้นรู้จักพ่อแม่ คุณพิมได้ยังไง แล้วที่แห่กันไปบ้านมินท์วันนี้...มันเกิดอะไรขึ้น”

“แล้วก็ที่หายไปทั้งคืนด้วย กิ่งกับมินท์เป็นห่วงแทบแย่...ต้นไปไหนมา”

ฤ ชวีอึกอักแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเล่าให้สองสาวฟัง มินท์กับกิ่งแก้วฟังเรื่องข้อตกลงสามีกำมะลอแล้วหน้าเหวอ ถึงบางอ้อว่าทำไมครอบครัวพิมภาถึงแล่นไปเช็กประวัติฤชวีถึงบ้าน กิ่งแก้ววิเคราะห์สถานการณ์ญาติหนุ่ม

“มันไม่ประหลาดไปหน่อยเหรอต้น”

“กิ่งต้องใช้คำว่าพรหมลิขิตถึงจะถูก”

“เจอกันโดยบังเอิญ ได้ช่วยเหลือและผูกพันกัน กิ่งว่านะ...ถ้าเอาเรื่องของต้นกับคุณพิมมาแต่งนิยายคงดี”

“แต่นี่มันเรื่องส่วนตัวนะกิ่ง ต้นอยากเก็บไว้ในใจ”

“ถ้าเป็นแค่นิยายพระเอกคงต้องทำทุกอย่างเพื่อเลื่อนฐานะจากสามีกำมะลอเป็นสามีตัวจริงให้ได้...ถูกไหม”

“กิ่งคิดว่า...ต้นจะเลื่อนเป็นตัวจริงได้ไหม”

“ได้ สิต้น...เคยได้ยินเพลงนี้ไหม...น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน แล้วหัวใจอ่อนๆของคุณพิม...ถ้ากระหน่ำความดี มอบความจริงใจให้ ต้นต้องชนะใจคุณพิมได้แน่ๆ”

กิ่งแก้วส่งสัญญาณให้มินท์ช่วยเสริม ฤชวีหน้าบานใจขึ้นเป็นกอง ขอตัวไปซื้อของทำมื้อเย็นให้พิมภา มินท์มองตามอย่างไม่แน่ใจ กิ่งแก้วบอกว่าไม่เคยเห็นฤชวีมีอาการอยากจีบสาวออกนอกหน้าขนาดนี้ แสดงว่าพิมภาคงถูกใจจริงๆ ต้องช่วยให้สมหวังถึงจะถูก...
ขณะที่ฤชวีมี ความหวัง...พิมภาเครียดจัด เล่าเรื่องที่โดนหยอดยาและฤชวีพากลับบ้านจนตกกระไดพลอยโจนมาเป็นสามีกำมะลอ ด้วยน้ำเสียงหนักใจ นันทิกานต์ตื่นเต้นที่จู่ๆเพื่อนก็มีสามีกะทันหัน พิมภาแก้ตัวพัลวัน

“พูดให้ดี ฉันกับเขาเป็นสามีภรรยาจดทะเบียนกันในนาม ตัวฉันยังบริสุทธิ์ย่ะ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้...อยู่ดีๆก็มีสามีตอนไร้สติ!”

“แล้วตอนนี้แกปล่อยให้คุณต้นอยู่กับพ่อแม่แกเหรอ”

“เออสิ...ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน แต่ฉันก็ไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียใจเรื่องฉันอีกแล้ว”

“งั้นก็เดินหน้าต่อไป...คนอย่างพิมภาเดินหน้าไม่มีวันถอยหลังอยู่แล้วนี่”

พิมภาคิดตามเครียดๆ...ไม่แน่ใจว่าจะเดินไปได้ไกลแค่ไหนกับเรื่องประหลาดๆแบบนี้!

ooooooo

พิม ภาโทร.หาพิมมาลาเพราะเป็นห่วงสถานการณ์ที่บ้าน กลัวฤชวีทำความลับเรื่องเป็นสามีกำมะลอแตก พิมมาลาบอกว่ากำลังกลับจันทบุรีกับภาณุวัฒน์และภัทรพลเพราะมีเรื่องงานต้อง สะสาง ส่วนฤชวีแยกไปคุยเรื่องงาน

“แม่ว่าตาต้นดูเป็นคนดีนะลูก ถึงเจอกันไม่เท่าไหร่ แต่แม่มองออกว่าตาต้นน่ะรักลูกแม่ แม่ดีใจนะที่มีผู้ชายดีๆ มาดูแลลูก พิมต้องเอาแต่ใจให้น้อยลง ยอมฟังตาต้นบ้าง ชีวิตคู่จะได้ราบรื่นนะ”

ภาณุวัฒน์กับภัทรพล แม้ยังไม่วางใจนัก แต่เบาใจ ขึ้นนิดหน่อยที่ฤชวีไม่มีประวัติเสียหาย ส่วนพิมภา...กด วางสายแม่ด้วยความรู้สึกผิดในใจที่โกหกครอบครัว...

พิมภากลับคอนโดฯหลังเลิกงาน มองสภาพห้องสะอาดเอี่ยมและเป็นระเบียบเรียบร้อยกว่าที่เคยอย่างตื่นตะลึง ฤชวีต้อนรับด้วยน้ำส้มคั้นเย็นฉ่ำ พิมภามองอย่างลังเล ชายหนุ่มเทแบ่งลงแก้วและดืื่มเป็นตัวอย่าง พิมภาลองจิบแล้วฝืนยิ้มให้เจื่อนๆ ฤชวีเข้าใจความอึดอัดของเธอดี พยายามแสดงความจริงใจเพื่อสร้างความไว้วางใจอย่างไม่ย่อท้อ

ฤชวียังเซอร์ไพรส์พิมภาไม่หมด หญิงสาวมองแจกันดอกไม้น่ารักกลางห้องอย่างทึ่งๆ ตาโตที่เห็นอาหารเย็นหน้าตาน่าทานบนโต๊ะ ฤชวีเป็นคนทำเองทั้งหมดและชิมให้ดูอย่างรู้หน้าที่ พิมภาตักชิมบ้าง ถูกใจรสชาติแต่ตีหน้าขรึมเก็บอาการ ฤชวีปลื้ม...เดาว่าหญิงสาวชอบแต่ฟอร์มจัดไปอย่างนั้นเอง

ด้านลัลนา...เดินคุยโทรศัพท์เรื่องงานเข้ามาในบ้าน ได้ยินเสียงเอะอะเลยวางสายแล้วรีบไปดู เห็นนวลจันทร์เมียหลวงของพ่อยื้อยุดกุญแจรถคันใหม่จากวรรณาแม่ของเธอ ลัลนาแยกทั้งคู่ออกจากกันแล้วหันไปส่งสายตาเกรี้ยวกราดใส่เมียหลวง นวลจันทร์เชิดหน้าบอกว่าสมบัติทุกอย่างของพ่อลัลนาเป็นของเธอ ลัลนาเหลืออด ผลักนวลจันทร์กระแทกกับพื้นและตวาดไล่ นวลจันทร์ของขึ้น

“ก็เอาสิ...ลูกเมียน้อยอย่างแกกับเมียหลวงอย่างฉัน คิดว่าพ่อแกจะฟังใคร...อีกาฝาก!”

วรรณาเห็นเรื่องจะไปกันใหญ่ ยื่นกุญแจรถคันใหม่ให้อย่างตัดใจ นวลจันทร์กระชากไปแล้วก้าวพรวดออกจากบ้าน ลัลนาไม่ยอมจะแย่งคืนแต่วรรณารั้งไว้

“ทำไมเราจะต้องยอมมันด้วยล่ะแม่”

“ลูกต้องยอมรับความจริงว่าแม่มาทีหลัง เป็นแค่เมียรอง...ไม่ใช่ตัวจริง”

“พ่อไม่เคยปกป้องแม่กับลัล ไม่เคยสนใจว่าบ้านโน้นจะระรานและทำร้ายเราแค่ไหน...สักวันลัลจะเล่นงานคืน ลัลจะไม่ยอมแพ้ คนอย่างลัลจะต้องเป็นตัวจริง...เป็นที่หนึ่งเท่านั้น!”

ขณะที่ลัลนาแค้นจัด...พิมภาก็เจอศึกหนักที่คอนโดฯ อึดอัดและไม่ชินที่มีฤชวีป้วนเปี้ยนในห้อง เธอเห็นตะกร้าผ้าในห้องว่างเปล่าแล้วตกใจ ผลุนผลันไปถามชายหนุ่ม ฤชวีบอกว่าเป็นคนซักให้ ส่วนชิ้นเล็ก

ชิ้นน้อย เขาแยกไว้เพราะคิดว่าเธอคงอยากจัดการเอง พิมภาอับอายแต่ไม่รู้จะต่อว่าความหวังดีที่ไม่ต้องการยังไง สะบัดตัวเข้าห้องอย่างเคืองๆ ฤชวีมองตามหน้าจ๋อยที่ทำไม่ถูกใจพิมภา

พิมภาพยายามสงบสติ เปิดเพลงเพื่อผ่อนคลายแล้วเข้าไปอาบน้ำ อารมณ์ดีขึ้นบ้างที่ได้อยู่คนเดียว เธอแต่งชุดอยู่บ้านแต่แอบเซ็กซี่ ออกไปหยิบขวดน้ำมาดื่มที่ห้อง ฤชวีมองหญิงสาวในลุคใหม่อย่างตื่นตะลึง สะดุ้งเฮือกที่เห็นสายตารู้ทัน เสหยิบหนังสือมาอ่านโดยไม่รู้ว่าอ่านกลับหัวกลับหางอยู่ พิมภาทักยิ้มๆ หยิบมีดปอกผลไม้อันเล็กขึ้นขู่หากชายหนุ่มกล้าบุกเข้าหากลางดึก ฤชวีหน้าเจื่อน มองตามหญิงสาวที่เดินเข้าห้องอย่างเซ็งๆ

พิมภารื้อกางเกงขายาวแบบหนาและรัดมาใส่กันเหนียว พยายามข่มตานอนแต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว ค่อยๆแง้มประตูแอบดูฤชวี เห็นเขาฟุบหลับที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ หญิงสาวเอื้อมไปกดแป้นคีย์บอร์ดเพื่อดูข้อมูลในจอ ฤชวีรู้สึกตัว มองหญิงสาวในระยะประชิดด้วยแววตาเหมือนโดนสะกด พิมภายิ้มเก้อ เฉไฉบอกจะปิดเครื่องให้เพราะกลัวไฟช็อตในบ้าน ฤชวีรู้ทัน ทักเรื่องกางเกงฟิตเปรี๊ยะยิ้มๆ พิมภาตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้อย่างมีฟอร์ม ฤชวีมองตามหลังหญิงสาวที่กลับเข้าห้องด้วยความพึงพอใจ...เขินแล้วก็น่ารักดี!

ooooooo

พิมภานอนกระสับกระส่ายทั้งคืน อึดอัดใจที่ไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ที่คอนโดฯ นันทิกานต์รับฟังด้วยท่าทีเนือยๆ เพราะเชื่อว่าฤชวีเป็นคนดี เผื่อเพื่อนรักจะมีชายหนุ่มคนใหม่มาดามใจที่บอบช้ำจากรักครั้งที่แล้ว

“เท่าที่ฉันฟังก็ดีออก กลับบ้านมีคนเอาน้ำส้มเย็นๆ มาให้ ทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าวรอ...ดีจะตาย”

“มันไม่เป็นส่วนตัว...เข้าใจไหม ฉันต้องแต่งตัวมิดชิดในห้องฉันเอง จะเกลือกกลิ้งกับพื้นก็ไม่ได้ อยากใส่ชุดชั้นในเดินว่อนรอบห้องเหมือนเคยก็ไม่ได้ จะตดยังต้องขมิบ มันอึดอัด...ที่สำคัญ...นายต้นเอาเสื้อผ้าฉันไปซัก”

“แล้วมันไม่ดีตรงไหน”

“ก็ตรงที่นายนั่นแยกประเภทให้ด้วย แล้วฉันก็ไม่ได้ถอดชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้วพับเป็นสามเหลี่ยมใส่ตะกร้า”

“แกหมายถึง...แกรูดมันลงเป็นเลขแปด แล้วใช้ขาเกี่ยวลงตะกร้างั้นสิ”

“ก็เออสิ...พอกันที ฉันต้องทวงอธิปไตยของฉันคืน!”

ด้านฤชวี...กังวลไม่แพ้พิมภาเพราะอยากใกล้ชิดและดูแลหญิงสาวมากกว่านี้ กิ่งแก้วที่โดนเรียกมาแต่เช้า มองท่าทีร้อนรนเพราะความรักของญาติหนุ่มด้วยแววตาขำขัน ฤชวีอธิบายความรู้สึกตัวเองด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย อยากดูแล อยากเห็นเขายิ้มให้ มันบรรยายไม่ถูกจริงๆ ต้นจะทำยังไงดีล่ะกิ่ง ให้เขาไว้ใจ ให้โอกาสต้น...ให้เราได้ศึกษากันและกัน”

“อยากเป็นสามีตัวจริงต้องอดทนนะ มุ่งมั่นไว้...

สักวันนางเอกก็ใจอ่อนเอง แต่ความรักที่มันเริ่มด้วยการโกหก...มันไม่มีทางจะยั่งยืนหรอก เมื่อวันที่ความจริงเปิดเผย ความรักปลอมๆ ที่ก่อไว้ก็ต้องจบลงด้วย”

“ไม่นะ...ต้นจะไม่ยอมให้คุณพิมเดือดร้อน ต้นจะไม่เริ่มต้นด้วยการโกหก มันต้องมีทางแก้ไขใช่ไหมกิ่ง”

“มันก็มีได้แค่ทางเดียว...ต้องจบเรื่องโกหกแล้วเริ่มต้นใหม่”

ฤชวีคิดตาม ตัดสินใจจะจบเรื่องหลอกลวงทุกอย่างแล้วเริ่มต้นใหม่อย่างโปร่งใส กิ่งแก้วยิ้มให้กำลังใจ แม้จะเป็นห่วงอยู่ลึกๆ ถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงหูคุณย่าชุติภา...ตายหมู่แน่ๆ!

พิมภากับฤชวีกลับคอนโดฯตอนเย็นวันนั้นด้วยจุดมุ่งหมายเดียวกันแต่คนละวัตถุประสงค์ พิมภาอยากจบทุกอย่างเพราะต้องการชีวิตส่วนตัวคืน ส่วนฤชวีต้องการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งด้วยความรู้สึกที่แท้จริง

“ผมขอยกเลิกการเป็นสามีกำมะลอครับ ผมไม่อยากเริ่มต้นทุกอย่างด้วยการโกหก เพราะมันจะทำให้เราต้องโกหกไปตลอดชีวิต คุณไม่ควรหลอกทุกคนว่าเราเป็นสามีภรรยากัน ผมว่าสิ่งที่คุณทำมันไม่ถูกต้อง”

“นายไม่มีสิทธิ์มาบอกว่าที่ฉันทำมันถูกหรือผิด”

“ถ้ามันเป็นเรื่องถูกต้อง คุณคงไม่ต้องโกหกหรอก...จริงไหมครับ”

“ฉันไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ แต่มันผิดพลาด... เข้าใจไหม ทั้งเรื่องที่ผับ เรื่องโดนหยอดยา เรื่องที่เจอนาย เรื่องจดทะเบียน มันเป็นความผิดพลาดของฉัน เพราะเรื่องบ้าๆนั่น ฉันถึงต้องมีนายเป็นตัวปัญหาอยู่นี่ไง!”

No comments:

Post a Comment